فردی كه از درون خانواده وارد جامعه می‌شود اگر سازگاری با ارزش‌های جامعه را داشته باشد، قطعا به عنوان یك شهروند و عضوی از جامعه، كارآمدی و تاثیر بیشتری در رسالت اجتماعی خود دارد. اما اگر به هر دلیلی آن فرد با ارزش‌ها ناسازگار و در تقابل با هنجارهای اجتماعی باشد، برای جامعه هزینه زا خواهدبود.
مادر هرگونه كه بیاندیشد، آن فكر را در فرزند، پرورش می‌دهد .
اگر مادر نقش خود را به خوبی ایفا كند، محصول و خروجی آن شهروندی است كه برای نظام اجتماعی خود موثر و كارآمد خواهد بود. بنابراین نقش مادری یكی از مهمترین نقش‌ها محسوب می‌شود و در حقیقت مادر آینده جامعه را با تربیت نیروی انسانی تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در فرهنگ دینی مسئول تربیت اساسا پدر است، البته كارگزار تربیت مادر مسئول است اما آن كسی كه باید در قبال رفتار فرزندش پاسخ گو و مسئول باشد، پدر است. متاسفانه در فرهنگ بومی جامعه امروز، نقش پدری را كامل گرفته‌ایم و پدر را صرفا به مثابه یك تامین گر معیشت فرزندان و خانواده در نظر گرفته‌ایم.
این مسئله ناشی از سیاست‌های كلانی بوده كه اعمال شده است و پدر را در یك جایگاه ایزوله كردیم كه صرفا بیرون از خانه و مسئول تامین معیشت خانواده است و مادر را متولی تربیت فرزند می‌دانیم در حالی كه نباید اینگونه باشد.
دلایل حذف شدن نقش پدر در تربیت فرزندان بیان كرد: اگر نظامات اقتصادی و فضای بازار كار متناسب با الگوی خانواده محوری باشد، زمینه مداخله بیشتر پدر در مناسبات خانواده و تربیت فرزندان را فراهم می‌كند.
شرایط اقتصادی جامعه به گونه‌ای است كه پدرها مجبور هستند دو یا حتی سه شیفت كار كنند.
✍🏻دكتر ابوالفضل اقبالی
